We zijn thuis.

Het is alweer een hele tijd geleden dat we nog iets van ons hebben laten horen. Geen nieuws, goed nieuws. En vooral geen nieuws, een drukke agenda.



Vorig weekend zijn we weer de toeristische toer op gegaan. Nadat we zaterdag afscheid genomen hebben van bijna alle zusters (enkel zuster Miet is hier nog), zijn we gaan zwemmen aan het strand bij El Dorado. Dankzij een grote golfbreker konden we daar de zee in gaan.

Zondag verlegden we onze grenzen, letterlijk. We bezochten Ganvié, een dorp op het water. In het begin van de 18de eeuw kwamen de kolonisatoren hier in Benin toe om slaven te verhandelen. Het werd een strijd tussen de verschillende koninkrijken die Benin toen telde. Eén koning zocht naar een oplossing voor zijn volk. Hij voer de rivier af en kwam op het meer Nakoué uit. Hier zou zijn volk veilig zijn. De legende vertelt dat alle krokodillen van het meer de koning geholpen hebben om zijn volk te verhuizen en de huizen op het water te bouwen.

Het resultaat is een dorp met zo'n 30 000 inwoners volledig op het water gebouwd. Misschien wel te vergelijken met Venetië, maar dan in West-Afrika. Kinderen spelen er in de boten, handelaars varen tussen de huizen om hun goederen aan de man/vrouw te brengen. Ze hebben er zelfs een "rue des amoureuses". Prachtig, pitoresk en toeristisch!


Deze week gaat ons project verder. We spelen met de kinderen van de foyer. Omdat het onze laatste volle week is, hebben we ook een bezoekje gebracht aan de markt waar veel straatmeisjes 'wonen'. Op de markt hebben de zusters van Don Bosco twee lokalen om aan alfabetisering te doen en een barak waar de meisjes kunnen komen dansen, zingen en spelen.

Enkele straten verder staat het 'maison d'esperance', de derde opvangplaats. Hier kunnen meisjes een beroep leren: keukenhulp, zeep maken of bakkerij. 's Middags kunnen de meisjes er komen eten en 's avonds mogen ze er blijven slapen.



Op 'onze' foyer spelen we mikado, uno, domino, snakes&ladders en rummikub.



Deze spelletjes zorgen voor ontspanning, plezier maar soms ook ruzie, verdriet en woede. Wij blijven altijd lachen!

Zondag zijn we naar Ouidah geweest waar we een dagje de toerist hebben uitgehangen. We bezochten de pythontempel,

het eerste koloniale fort van de Portugezen en de slavenroute.

Dankzij een portie geluk zijn we kunnen meerijden met een Zwitsers koppel dat hier ook een project uitwerkt. Zij namen ons mee naar een fantastisch restaurant.

Yep, dit zijn "crepes au chocolat".

Vandaag is onze werkweek terug begonnen. Jullie kunnen meegenieten van het hyenaspel, een typisch Soedanees gezelsschapsspel.

In de foyer hebben alle meisjes hun eigen verhaal. De meesten komen hier toe zonder schoolse kennis. Lezen en schrijven, tellen en rekenen, alles begint vanaf nul.

Sena, een kindje van de foyer, leert voor de eerste maal haar naam schrijven.

Na een week spelen, mochten we genieten van een weekendje weg. Zaterdag zijn we naar Grand Popo, een kustdorpje ongeveer 80 km van Cotonou, geweest. De jongeren van onze parochie in Cotonou waren hier op kamp. Samen met hen hebben we gespeeld, gewandeld en gedanst rond het kampvuur. Tussendoor namen we ook even tijd om zelf naar de zee te gaan.

Onderweg naar Grand Popo

Uiterst links onze slaapzaal, die we deelden met ongeveer 25 meisjes.

Zoals je ziet, is het heem nog volop in opbouw.

Op de foto's hierboven vind je onze luxewc, geniet van het uitzicht! Extraatje bij dit toilet, je kan een praatje slaan met je buur terwijl je elkaar aankijkt onder een blote hemel.

De douches om na een lange dag spelen de vermoeidheid weg te spoelen.

Charlotte zorgt weer voor wat sfeer in de groep! Kijk naar de klappende handen en het meisje naast haar, Gloria, dat volledig in haar enthousiasme opgaat.

Jantje zegt: "Geef een kusje aan de camera."

Draai eerst je computerscherm 90 graden naar links en geniet dan van ons bedankingsboeketje.

Wij kunnen er weer tegen aan voor een weekje!

Na al een week op z'n Afrikaanse geleefd te hebben, kunnen we jullie eindelijk ook eens op de hoogte stellen van de activiteiten hier:

De meisjes van de foyer staan 's morgens rond 5u op om het huishouden te doen: onderhoud van de tuin, het vegen van het terrein, kleren wassen, eten bereiden, de kamers opruimen ...

Om 8.30u zijn ze vrij om te spelen. Van 8.30u - 9.30u spelen wij met een groepje van oudere meisjes een spel. Daarna moeten ze studeren om hun bac af te leggen ( dat is een officieel eindexamen).

In de namiddag is er een siësta. Gelukkig want je wordt snel moe van de warmte.

Daarna organiseren de zusters een speelpleinwerking voor de kinderen uit de buurt. Als de grote poort om 14.30u open gaat is het een stormloop naar binnen: meer dan 300 kinderen komen hier dan spelen.

Om 17.00u keert de rust terug. Dan ruimen we op, neemt iedereen een douche en beginnen de meisjes te koken. Wie snel klaar is, kan dan nog een gezelschapspelletje spelen. Na het eten hebben we nog zo'n anderhalf uur voor het bedtijd is. Ideaal om te dansen en te zingen. Ongelooflijk hoe die meisjes het ritme in het lijf voelen.

Zoals het hoort, is het weekend wat kalmer. Dan zijn enkel de meisjes van de foyer er. Gisterenmiddag hebben we er dan ook van geprofiteerd om de parachute uit te halen.

Onze planning voor de komende week: seksuele voorlichting in het buurtschooltje, helpen bij de speelpleinwerking en met de meisjes.

In het weekend nemen we ook wat tijd voor onszelf. Zie hier de blozende kaken van Sofie tussen de andere vrijwilligster, Severine, en onze plaatselijke gids, Gregoire.

Na een hectische en chaotisch check-in in Charles de Gaulle, Parijs, zijn we gisteren om 20.36u in Cotonou geland. Meteen maakten we kennis met het Afrikaanse ritme. We hebben anderhalf uur staan wachten op onze bagage die helaas voor een klein deeltje (1/4) in Parijs is achtergebleven.

Dit betekent: geen shampoo, geen douchegel, geen deo, geen muggenstick, geen woordenboek, geen schoenen... dus primitief leven is de boodschap.

Ons onthaal was hartelijk en warm. Met andere vrijwilligers en de tata's (= 'grote zus', zij zijn de opvoedsters van de leefgroepen) hebben we vanmiddag een activiteit in het thema "la nature" georganiseerd.

Een bezoekje aan de moestuin met uitleg van de tuinman en dan leuke spelletjes.

De sleutelwoorden hier zijn: flexibiliteit en geduld. Het is prachtig om te zien hoe de mensen rustig hun ding doen zonder zich druk te maken over de kleine dingen.

Zoals je leest, stellen we het goed.

Benin is het kleine, rode vlekje op de kaart links. De buurlanden van Benin zijn Togo, Burkina Faso, Niger en Nigeria (resp. van west naar oost).



De hoofdstad van Benin is Porto Novo, een mooie ku(n)ststad volgens de reisgidsen. Wij logeren echter in Cotonou, de economische hoofdstad van Benin. Cotonou ligt ook aan de Guinese golf. Door de stad loopt een rivier naar het meer. Bovendien gaan we tijdens het regenseizoen. 't Zal hoe dan ook een natte reis worden.





Deze kaart links is een plattegrond van Cotonou. Voorlopig kunnen we er nog niet veel uitleg geven. Wel weten we dat de zusters op de centrale markt Dantokpa een opvangtehuis voor de meisjes hebben. Daar zullen wij af en toe kunnen helpen.